Za http://www.zapala.pl/eb/ukra2002/ostrog.htm
Wrote:
Zamek. Położony na skraju wzgórza, wznoszącego się nad rozciągającą się od południa równiną, otoczony był fosą, napełnianą wodą z przepływającej dołem rzeki Grabarki, dopływu Horynia.
W połowie XIV w. Daniel książę Ostrogski zbudował w Ostrogu, na miejscu dawnego grodu, nowy zamek. Był on własnością tej rodziny aż do XVII w. Wasyl zwany Pięknym rozbudował zamek w XV w. Został on zniszczony i odbudowany na początku XVI w. przez hetmana wielkiego litewskiego Konstantego. Dzięki przebudowie na przełomie XVI i XVII w. prowadzonej z inicjatywy Konstantego II, zyskał cechy architektury późnorenesansowej. Po śmierci w 1620 r. ostatniego z Ostrogskich, Janusza, wojewody wołyńskiego, zamek należał m.in. do Zasławskich, Lubomirskich, Sanguszków, Małachowskich, Jabłonowskich, którzy na początku XIX w. postawili w Ostrogu dwór, zamek bowiem był już w stanie ruiny.
W drugiej połowie XIX w. przeszedł na własność rządu carskiego.
Zamek założony był na nieregularnym planie, którego zarys odtwarzał konfigurację terenu. W południowo-wschodnim narożniku wznosi się "wieża murowana", stanowiąca najstarszą część zamku. Wielokrotnie przebudowywana, osiągnęła postać masywnej, czworobocznej budowli, półkolistej od południowego wschodu, dwukondygnacyjnej od strony dziedzińca i trzykondygnacyjnej od strony zewnętrznej. Z trzech stron podpierają siedem potężnych skarp. W kondygnacji najniższej znajdowała się studnia, wyżej pomieszczenia mieszkalne i obronne. Z dziedzińca wiódł do wnętrza gotycki portal.
W końcu XVI w. w południowo-zachodnim narożu zamku wybudowano "nową wieżę" w formie kolistej, od strony dziedzińca prosto ściętej, trzykondygnacyjnej baszty. W północnej części dziedzińca wzniesiono zapewne w XV-XVI w cerkiew Bogojawleńską. Budynek bramny z dzwonnicą postawiono w 1905 r. Żeliwne ogrodzenie na niskiej podmurówce do pewnego stopnia odtwarza dawny obwód murów.
Jedynym ocalałym fragmentem zamkowych murów obronnych jest północna ściana cerkwi (widniała na niej data 1521).
